افسردگی شایع ترین مشکل روانی در سالمندان است که کیفیت زندگی آنها را کاهش می دهد و خطر خودکشی و هزینه های مرافبت بهداشتی را افزایش می دهد. از آن جا که بیماری های سالمندان و دگرگونیهای طبیعی ناشی از پیری موجب افزایش خطر واکنشهای دارویی می شود شناسایی روش های غیر از داروهای شیمیایی به خصوص درمانهای روان شناختی (شناخت درمانی گروهی) می تواند موجب کاهش عارضه های ناشی از مصرف دارو در سالمندان شود. در این پژوهش 20 نفر از افراد یکی از سراهای سالمندان که از افسردگی رنج می بردند به گونه یک بختانه در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای شناخت درمانی شرکت کردند و گروه گواه درمانی دریافت نکرد. پس از پایان دوره شناخت درمانی گروهی افسردگی دو گروه دوباره سنجیده شد. پس از پایان دوره تفاوت معنی داری در میانگین نمرات افسردگی نشان داده شد (تی: 3.97 ، الفا: 0.01، درجه آزادی: 18). به عبارتی دیگر شناخت درمانی گروهی موجب کاهش افسردگی زنان سالمند می شود.

سابقه و هدف: اجتماع هراسی، سومین اختلال شایع روان پزشکی می باشد که سبب افت عملکرد مبتلایان شده و خسارت اقتصادی زیادی را برای خانواده ها و جامعه به همراه دارد. اگرچه پژوهش های انجام شده، کارآیی درمان های دارویی و رفتاری را در مبتلایان به اجتماع هراسی تایید کرده اند، شیوع زیاد و عدم پاسخ درمانی مناسب موجب جلب نظر پژوهشگران به استفاده از شناخت درمانی شده است. لذا پژوهش حاضر، با هدف تعیین تاثیر شناخت درمانی گروهی بر اجتماع هراسی دانش آموزان پسر دبیرستان های دولتی شهر کاشان انجام گردید. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که تاثیر شناخت درمانی را با تعیین و مقایسه اجتماع هراسی در گروه مورد و شاهد به هنگام ورود به پژوهش و 6 هفته بعد از آن مورد بررسی قرار داده است. نمونه های پژوهش را 44 نفر دانش آموزان پسر دبیرستان های دولتی شهر کاشان تشکیل می داد که براساس فهرست دانش آموزان دارای مشکلات رفتاری ارائه شده از طرف کمیته مشاوره آموزش و پرورش کاشان و بوسیله ملاک تشخیصی هراس اجتماعی DSM-IV، و توسط روانپزشک طرح، انتخاب و دانش آموزانی که امتیاز بیش تری را از «پرسشنامه اجتماع هراسی ماتیک و کلارک» کسب کرده بودند برای پژوهش حاضر در نظر گرفته شدند. نمونه های پژوهش پس از همگن شدن، به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد، تحت آموزش شناخت درمانی، طی 12 جلسه از قرار هفته ای 2 جلسه یک ساعت و نیمه قرار گرفتند و جهت گروه شاهد، هیچ برنامه آموزشی در نظر گرفته نشد. ابزار گردآوری داده ها به روش خود گزارش دهی و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t مستقل و زوج، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه و با به کارگیری نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که در گروه مورد، بین اجتماع هراسی، به هنگام ورود به پژوهش و 6 هفته بعد از شناخت درمانی، اختلاف معنی داری وجود داشته است (P<0.05). در حالی که در گروه شاهد از این نظر، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هم چنین بین نمرات اجتماع هراسی در دو گروه مورد و شاهد، تفاوت معنی داری مشاهده گردید. استنتاج: در این پژوهش، شناخت درمانی در کاهش اجتماع هراسی دانش آموزان پسر گروه مورد، در مقایسه با گروه شاهد، تاثیری بیش تری داشته است. برهمین اساس، استفاده از شناخت درمانی، برای درمان اجتماع هراسی این گروه آسیب پذیر، پیشنهاد می گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

از جمله مشکلات روانی که شیوع نسبتا بالایی، بخصوص در بین بیماران HIV مثبت دارد، افسردگی است. یکی از روش های غیر دارویی که در درمان این بیماری موثر بوده، شناخت درمانی گروهی می باشد. پژوهش ها نشان داده است که در بیماران افسرده بستری و سرپایی از کارآیی نسبتا بالایی برخوردار است. در این پژوهش سعی شد که تاثیر شناخت درمانی گروهی در کاهش میزان افسردگی بیماران مرد HIV مثبت افسرده بررسی شود. بیماران به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. قبل از مداخله درمانی، هر دو گروه با آزمون افسردگی بک، مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی در ده جلسه شناخت درمانی گروهی شرکت نمودند، ولی در گروه کنترل هیچ گونه مداخله روان شناختی انجام نگرفت. در پایان مداخله، هر دو گروه مجددا با آزمون مذکور مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش، نشان داد که شناخت درمانی گروهی به طور معنی داری (p<0.001) در کاهش میزان افسردگی بیماران مرد HIV مثبت، موثر بود.

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر شناخت درمانی گروهی با رویکرد عرفانی بر کاهش کمال گرایی منفی و افزایش خود کارآمدی دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز سمنان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بود. بر اساس نمونه گیری هدفمند، 60 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز سمنان انتخاب و در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل با انتساب تصادفی جای گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس خودکارآمدی شرر (1982) و مقیاس کمال گرایی تری-شورت و همکاران (1995) بود که دانشجویان به این دو پرسشنامه در دو مرحله پیش آزمون، پس آزمون باسخ دادند. گروه آزمایشی تحت 12جلسه نود دقیقه ای شناخت درمانی گروهی با رویکرد عرفانی قرار گرفتند. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس انجام گرفت. نتایج نشان داد که میزان کمال گرایی منفی گروهی که آموزش را دریافت کردند نسبت به گروه کنترل کمتر و خودکارآمدی گروهی که آموزش دریافت کردند نسبت به گروهی که این آموزش را دریافت نکرده بودند بیشتر بود. به عبارت دیگر، افراد دارای کمال گرایی منفی از افکار کمال گرایانه خود به عنوان شیوه ای برای رهایی از اضطراب استفاده می کنند و تمایل دارند همه امور در کنترل آن ها باشند وقتی این افراد تحت آموزش شناخت درمانی گروهی عرفانی قرار می گیرند راه های دیگری برای کاهش اضطراب خود پیدا کرده و باورشان نسبت به کنترل تمام رویدادها تغییر می کند. همچنین مشخص شد که خودکارآمدی توان سازنده ای است که به وسیله آموزش مهارت های شناختی با رویکرد عرفانی می تواند به گونه ای اثر بخش ساماندهی شود.

هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی شناخت درمانی گروهی بر کاهش اضطراب عمومی و اضطراب دانش آموزان بود.روش: برای انجام تحقیق با استفاده از پرسشنامه اضطراب کتل و مقیاس اضطراب امتحان ساراسون 60 نفر از دانش آموزان که دارای اضطراب بالایی بودند (30 نفر اضطراب امتحان، 30 نفر اضطراب عمومی) انتخاب و در 4 گروه جایگزین شدند (دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل). سپس جلسات شناخت درمانی به تعداد 10 جلسه برگزار شد. بعد از اجرای جلسات داده های جمع آوری شده مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که شناخت درمانی گروهی در کاهش اضطراب عمومی و اضطراب امتحان تاثیر دارد. اثربخشی شناخت درمانی در کاهش اضطراب عمومی و اضطراب امتحان تفاوت نداشت.